تا به حال کسی به شما گفته است که برای به دست آوردن چیزی یا پیشرفت کردن به یک هدف روشن نیاز دارید؟ بر اساس علم نوین یادگیری عکس این حرف درست است. یادگیری فرایند محور می‌گوید وقتی شما در کاری بهتر می شوید که بر فرآیند یادگیری تمرکز کنید نه بر یک هدف خارج از دسترس.

بسیار صادقانه‌تر و رهایی بخش‌تر خواهد بود اگر بپذیریم که بخش زیادی از زندگی خود را به گفتن این یا آن دروغ می‌گذرانیم و در مورد دلایل انجام چنین کاری کنجکاو شویم. ما تمایل داریم روی جنبه‌های بزهکارانه یا نیمه‌جنایی دروغ تمرکز کنیم، گویی فریبکاری و دروغ‌گویی همیشه در رابطه با معلم مدرسه، پدر عصبانی یا پلیس اتفاق می‌افتد، و بنابراین از انواع کارکردهای ظریف‌تر روزمره و روانشناختی آن غافل می‌شویم.  کارکردهایی که ما، اکثریت قانونمند، محتاط و ظاهراً اخلاق‌مدار نیز درگیرش هستیم.

گوش دادن به درد، اولین قدم برای رهایی از بحران روحی و آغاز زندگی جدید است. در این مقاله، به شما می‌آموزیم که چگونه به ندای درونتان گوش فرا دهید و مسیر بهبودی را پیدا کنید.

آیا با خودتان رفتار بی‌رحمانه‌ای دارید؟ از عزت نفس پایین و ترس دائمی از فاجعه رنج می‌برید؟ این مقاله به شما کمک می‌کند تا ریشه‌های نفرت از خود را کشف کنید و مسیر درمان را آغاز کنید.

در دنیایی پرشتاب و پرمشغله، یافتن آرامش واقعی می‌تواند دشوار باشد. اما در دل عظمت جهان هستی، گنجینه‌ای از آرامش نهفته است که در انتظار کشف شدن توسط ماست. این مقاله به شما کمک می‌کند تا با درک مفهوم «متعالی» و ارتباط آن با آرامش، مسیر رسیدن به صلح و سکون درونی را بیاموزید.

درک درمانیِ خود به معنای مطالعه‌ی شخصیت خود در زمان حال و حساس شدن نسبت به مجموعه‌ای از حافظه‌های پنهانی است که زیربنای شیوه‌ی تفکر ما هستند. چرا از رسوا شدن می‌ترسیم؟ چرا موقعیت اجتماعی برای ما بسیار مهم است؟ چرا نگران این هستیم که به ما «احمق» بگویند؟ چرا باور داریم که نمی‌توانیم در روابط مرز تعیین کنیم؟

همه ما گاهی اوقات حقیقت را کمی اغراق می کنیم. مشکل واقعی زمانی است که دروغ های ما با کمک پیشرفت های اخیر تکنولوژیکی مانند رسانه های اجتماعی یا هوش مصنوعی به هزاران نفر گسترش می یابد. این تأثیر واقعی بر تصمیماتی دارد که مردم می گیرند - مانند اینکه به چه کسی رای دهند یا اینکه آیا واکسینه شوند یا خیر.

قرارداد ازدواج به طور جدی این احتمال را در نظر می‌گیرد که ازدواج (هر چند در آغاز با نیت خوبی انجام شده باشد) ممکن است به بدی تمام شود. بنابراین سعی می‌کند برخی از مسائل را از قبل روشن کند، وقتی که مردم آرام و خوش اخلاق هستند؛ با این پیش‌فرض که حل و فصل مسائل بحث برانگیز در گرمای درگیری روانی بسیار دشوارتر خواهد بود.

مقاله با عنوان "یک مگس در سوپ من است" در مورد رویکرد مناسب برای واکنش به موقعیت‌های ناخوشایند صحبت می‌کند.ابتدا به سنت‌های تربیتی ما اشاره می‌کند که ما را به سکوت وامی‌دارد.سپس به خشم و فرورفتن در اندوه اشاره می‌کند و می‌گوید هیچکدام مناسب نیستند.مقاله پیشنهاد می‌کند باید با مناسب بودن، صداقت و مهربانی واکنش نشان داد.در کل تاکید دارد باید با درک موقعیت و انگیزه‌ها واکنش نشان داد نه با خشم.

خود کودک، با طبیعت و نیازهای منحصر به فردش، با آرزوهای خاص خود برای تحقق بخشیدن، معمولاً آخرین چیزی بود که کسی به آن فکر می‌کرد. وقتی کودک از راه می‌رسید، اغلب با کمی بهتر از یک حیوان با او رفتار می‌شد؛ احتمال زیادی وجود داشت که جوان بمیرد و تا زمانی که ثابت نمی‌کرد زنده می‌ماند، نادیده گرفته می‌شد – و مجبور بود به جای کاوش و پرسش‌وگو، اطاعت کند و گوش دهد.