بایگانی نوشته‌ها

به یاد آوردن احساس کردن

زندگی معمولی اغلب برای پردازش مناسب اکثر تجربیات ما، بسیار سریع می‌گذرد. در یک گفتگوی پنج دقیقه‌ای با یک همکار، به اندازه‌ای محتوا وجود دارد که بتواند ساعت‌ها تأمل را به همراه داشته باشد؛ می‌توانیم رمانی به ضخامت سیصد صفحه در مورد نیم ساعت درون ذهن خود بنویسیم. بیشتر اوقات، حتی نمی‌توانیم با احساساتی که از ما عبور می‌کنند، کنار بیاییم؛ فرصتی برای توجه به بیش از کسری از آنچه تجربه کرده‌ایم، نداریم.

به یاد آوردن رقصیدن

رقص در اکثر فرهنگ‌ها جایگاه ویژه‌ای داشته است. مردم در گروه‌هایی گرد هم می‌آمدند، با صداهای ریتمیک طبل‌ها و فلوت‌ها، ارگ‌ها و گیتارها، سرودها و فریادها غرق می‌شدند و دست‌ها و پاهایشان را به شیوه‌های پیچیده و دیوانه‌وار تکان می‌دادند و خودشان را در حیرت رقص گم می‌کردند. بی‌جهت نبود که نیچه، شخصیتی دردناک منزوی در زندگی روزمره، اعلام کرد: «فقط به خدایی ایمان می‌آورم که بتواند برقصَد» (نظری که در کنار اعلام قاطعانه‌ی دیگرش قرار می‌گیرد: «بدون موسیقی، زندگی اشتباه است.»)

به یاد آوردن فریاد زدن

اینکه صرف نظر از تصویری که گروهی عصبانی و پر سر و صدا در جامعه ایجاد می‌کنند، مشکل بسیار رایج‌تر، هرچند (به طور طبیعی) نامرئی، تمایل متضاد، ناتوانی گسترده در عصبانی شدن، عدم توانایی طرح درست و مؤثر شکایت، فرو خوردن خفه‌کننده‌ی سرخوردگی است – و تلخی، «بیرون‌ریزی» پنهانی و افسردگی خفیفی که از عدم اجازه دادن به هر یک از غم‌هایمان برای یافتن بیان درست ناشی می‌شود. به ازای هر کسی که بیش از حد بلند فریاد می‌زند، حداقل بیست نفر وجود دارند که به ناحق صدای خود را از دست داده‌اند.

به یاد آوردن گریستن

کودکان زمانی که با آن‌ها با مهربانی رفتار می‌شود، به راحتی اشک می‌ریزند. آن‌ها می‌دانند که موجودات بسیار کوچکی در دنیایی خشن و غیرقابل پیش‌بینی هستند. نمی‌توانند بر بسیاری از اتفاقات پیرامون خود کنترل داشته باشند، قدرت درکشان محدود است و چیزهای زیادی وجود دارد که باعث ناراحتی، اندوه و سردرگمی‌شان شود. پس چرا ما، به طور منظم، گاهی فقط برای چند لحظه، با سُرو صداهای [گریه]‌ای عمیقا شفابخش در برابر وسعت غمِ بودن فرو نپاشیم؟

بهبود روانی: دوره‌ی نقاهت ضروری

آیا از بیماری روانی رنج می‌برید و به دنبال راهی برای رهایی از تاریکی و رسیدن به آرامش هستید؟ این مقاله برای شماست. در اینجا، با اتکا به جدیدترین یافته‌های علمی و تجربیات افراد مبتلا به بیماری‌های روانی، راهنمای گام به گامی برای بهبودی ارائه می‌شود.

سرمقاله

هیولاهای رسانه ای

هیولاهای رسانه ای

مدرسه زندگی

در تاریخ رسانه‌ها گاهاً اتفاق افتاده است که یک هیولای واقعی پیدا شده است: شاید در دفتر رئیس جمهور، یا در یک لشکر ارتش یا یک زیرزمین حومه شهر. از چنین اکتشافات خارق‌العاده و لرزه‌ای، که ممکن است تعدادشان در هر قرن بیش از انگشتان یک دست نباشد، یک باور عمومی در هر سازمان رسانه‌ای و در ذهن آخرین روزنامه‌نگار مشتاق جا افتاده است: هیولاها در همه جا وجود دارند، در ادارات، خانه‌ها، سالن‌های ورزشی، برج‌های کنترل فرودگاه، سالن‌های عمل و اتاق‌های کابینت.
جدیدترین نوشته‌ها

فراتر از دسترسی: چگونه می‌توان از راهکارهای دیجیتال برای بهبود مداخلات سلامت روان استفاده کرد؟

لورا دتر: در مورد محدودیت‌های درمان سنتی و اینکه چگونه راهکارهای دیجیتال ممکن است از طریق ردیابی، شخصی‌سازی و توانمندسازی به افزایش اثربخشی آنها کمک کنند، بحث خواهیم کرد.

چرا تیم‌ها تصمیمات بد می‌گیرند

اس پنسر گرینبرگ: گاهی اوقات، بهترین راه برای جلوگیری از شکست‌های تصمیم‌گیری گروهی، اصلاً تصمیم‌گیری به عنوان یک گروه نیست.

از شایعات تا تحقیقات باکیفیت برای تصمیم‌گیری

ایزل کابرو ایریبری: گپ زدن شامل تبادل اطلاعات در مورد افراد، موقعیت‌ها یا چیزها است که اغلب با یک نظر ارزیابی همراه است - که تقریباً همان رویه‌ای است که ما در مطالعات علمی دنبال می‌کنیم.