در این مقاله، به بررسی دو رویکرد متفاوت به زندگی، صراحت و ادب می‌پردازیم. ما مزایا و معایب هر دو رویکرد را بررسی می‌کنیم و به شما کمک می‌کنیم تا بفهمید کدام رویکرد برای شما مناسب‌تر است. همچنین نکاتی را برای درک تفاوت‌های بین افراد صریح و مودب و نحوه برقراری ارتباط موثر با آنها ارائه خواهیم داد.

این ویدیو از مدرسه زندگی آلن دوباتن به دلایل عاطفی و روانی احساسات منفی مانند بیقراری، تلاطم و غم در دوران نوجوانی می‌پردازد. همچنین رویکردی سودمند در برخورد با این احساسات پیشنهاد می‌کند تا نوجوانان و خانواده‌هایشان بتوانند بهتر این دورهٔ زندگی را طی کنند.

درمان بدنی (بادی تراپی) با یک برداشت اساسی و بسیار قانع کننده آغاز می‌شود: مشکلات عاطفی ما نه تنها در ذهن ما آشکار می‌شوند، بلکه منطقاً انتظار می‌رود در بدن ما نیز تجلی پیدا کنند. ناراحتی و روان‌رنجوری‌های ما در نحوه نشستن و نفس کشیدن، نحوه نگه داشتن شانه‌ها، الگوهای خواب، فرآیندهای گوارشی، نگرش به ورزش و روش‌های مراقبت از پوست ما طنین‌انداز خواهند داشت.

ریشه سندرم خودفریبی تصویر بسیار نامناسبی است از آنچه مردم در سطوح بالای جامعه واقعاً هستند. ما احساس خودفریبی می‌کنیم نه به این دلیل که به طور منحصر به فرد دارای نقص هستیم، بلکه به این دلیل که نمی‌توانیم تصور کنیم که نخبگان نیز باید عمیقاً نقص داشته باشند، آن هم در زیر سطحی که بیش از حد صیقلی شده است.

گاهی خود را در وضعیت ذهنی‌ای می‌یابیم که حس می‌کنیم نمی‌توانیم شرایطی ناخوشایند را تغییر دهیم. اگر این اتفاق برای مدتی طولانی بیفتد، ممکن است به درماندگی آموخته منجر شود؛ دیگر حتی اقدام به تغییر شرایط خود نمی‌کنیم. این مفهوم را نخستین بار مارتین سلیگمن مطرح کرد. وی این موضوع را در سگ‌هایی مشاهده کرد که مرتب به آن‌ها شوک الکتریکی وارد می‌شد و حتی وقتی برای دوری کردن از شوک‌ها فرصتی به آن‌ها داده می‌شد، تلاشی نمی‌کردند.

با مفهوم درماندگی آموخته شده آشنا شوید و یاد بگیرید چگونه با تغییر نگرش و ایجاد اهداف کوچک، بر این احساس ناامیدی غلبه کنید.

در این مقاله، به بررسی نقش غیرمنتظره‌ی بدبینی در بهبود بیماری‌های روانی می‌پردازیم. با ما همراه شوید تا دریابید که چگونه پذیرش شکنندگی و کاوش در تاریکی، می‌تواند به تسکین رنج‌های روانی و ساختن زندگی معنادارتر کمک کند.

در دنیای پرشتاب امروز، قضاوت زودهنگام می تواند عواقب منفی زیادی داشته باشد. این مقاله به بررسی اهمیت درنگ در قضاوت و فواید آن در روابط فردی و اجتماعی می پردازد.

درونگرایی و برونگرایی اصطلاح‌هایی هستند که بار اول توسط کارل گوستاو یونگ در در سال 1920 در سوئیس به کار رفتند. بنابر گفته‌های یونگ، برونگراها به دنبال ارتباط زیاد با دنیای خارجی هستند. در مقابل یک درونگرا انرژی روانی‌اش را از درون خود دریافت می‌کند. یونگ باور دارد که هیچ کس به طور کامل برونگرا یا به طور کامل درونگرا نیست. بلکه ما کمی از هر دو ویژگی را داریم. اگرچه اکثر افراد ویژگی‌های یکی از این دو را بیشتر نشان می‌دهند. اگر ویژگی‌های هر دو حالت به میزان مساوی در ما وجود داشته باشد، ما یک میانگرا هستیم.