سیستم آموزشی فعلی ما بر آماده کردن دانشآموزان برای بزرگسالی تمرکز دارد، اما یادگیری از دوران کودکی خودشان چطور؟ این مقاله به بررسی این ایده میپردازد که درک تجربیات دوران کودکی برای یک زندگی بزرگسالی پرمحتوا ضروری است و نقش برنامه درسی سنتی در دستیابی به این امر را به چالش میکشد.