پیشرفت تکنولوژی با سرعت غیرقابل‌باوری در حال تغییر دادن آینده شغل‌هاست. کارهایی که تنها 5 سال پیش توسط انسان انجام می‌شد، حالا با ماشین‌ها و کامپیوتر انجام می‌شوند. تاثیرات بلندمدت این اتفاق احتمالاً مثبت است، چون خیلی از خدمات ارزان‌تر می‌شوند و اوقات فراغت بیشتری خواهیم داشت. تا آن زمان افرادی که آماده این تغییرات نیستند ممکن است با کامپیوترها و ماشین جایگزین شوند، از کار بی‌کار شوند، یا از حقوقشان کم شود. برای این‌که ببینیم کدام شغل‌ها تحت تاثیر قرار می‌گیرند، دیوید آتر، اقتصاددان ام‌آی‌تی، سه سوال را مطرح می‌کند.

اگر اخلاق صرفاً افسانه‌ای باشد که گله‌ی انسان‌های فرودست برای عقب نگه‌داشتن انسان‌های والا آن را سر داده باشند، چه؟ در این بخش آخر از ویژه‌برنامه همراه با استفن هیکس به بررسی توضیح نیچه در مورد نحوه رشد اخلاق و عواقب آن برای ارباب‌هایی می‌پردازیم که در دنیایی تحت سلطه اخلاق بردگی زندگی می‌کنند.

هنر اعتماد به نفس: مهارتی قابل یادگیری
فهمیدن اینکه چه تعداد از دستاوردهای بزرگ نه به دلیل استعداد فوق العاده یا دانش فنی، بلکه صرفاً به خاطر آن نیروی عجیب و غریب درونی به نام اعتماد به نفس به دست آمده‌اند، می‌تواند کمی مایوس‌کننده باشد.

آیا تا به حال احساس کرده‌اید که در لحظاتی از عصبانیت و خشم، اولین فردی که به آنها برمی‌خورید معشوقتان است؟ آیا تا به حال این تجربه را داشته‌اید که مشتاقانه خشم خود را در برابر معشوقتان بریزید؟ این الگوی رفتاری جالب است که در روابط عاشقانه ممکن است به وجود آید. این پدیده چندین بُعد دارد و درک آن می‌تواند راهی برای بهبود و افزایش عمق ارتباط شما با معشوقتان باشد.

فردریش نیچه جمله معروفی دارد که می‌گوید: «آنچه مارا نکشد، قوی‌ترمان می‌کند.» در این قسمت ویژه از ویدیوهای نقل، به همراه استفن هیکس درباره‌ عقیده نیچه که همه موجودات جهان را متعلق به یکی از دو دسته گرگ‌ها و گوسفندها می‌داند و درباره این که چگونه اخلاقیات و آنچه را که ما خوب یا بد می‌پنداریم حاصل تعدادی از رویدادهای زیست‌شناختی بی‌رحمانه است، صحبت می‌کنیم.

 این مقاله در مورد فواید بخشش والدین و نحوه انجام آن بحث می کند. شامل مراحلی برای درک و همدلی با والدین خود، اجازه دادن به خودتان برای احساساتتان، صحبت با والدینتان، تمرین بخشش و جستجوی کمک حرفه ای است.

یک واقعیت وحشتناک: ما در جهانی با بی‌تفاوتی شگفت‌انگیز نسبت به تقریباً هر چیزی که هستیم، فکر می‌کنیم، می‌گوییم یا انجام می‌دهیم، قرار داریم. ممکن است در اواخر نوجوانی باشیم که این نکته واقعاً به ذهنمان خطور کند. ممکن است در خوابگاه دانشگاه باشیم، یا شب‌ها به تنهایی در خیابان‌های شهر پرسه بزنیم، زمانی که به طور کامل متوجه می‌شویم چقدر در بستر طرح بزرگتر ناچیز هستیم.

این عبارات صرفاً بی ادبی نیستند، هرچند شاید این وجهی از آنها باشد. نگاهی با اغماض به این سخنان، نشان دهنده اشاره به پدیده ای واقعی است که می تواند بدون اینکه متوجه شویم بر ما تأثیر بگذارد. در مواجهه با چالش های خاص، ممکن است به مرحله ای عقب تر از روند رشد خود بازگردیم.