مقالات زندگی اجتماعی

وع خاصی از عدم اعتماد به نفس به طور خاص زمانی ایجاد می‌شود که بیش از حد به عزت نفس خود وابسته باشیم و در هر موقعیتی که به نظر می‌رسد تهدیدی برای آن وجود دارد، دچار اضطراب شویم.

ریشه سندرم خودفریبی تصویر بسیار نامناسبی است از آنچه مردم در سطوح بالای جامعه واقعاً هستند. ما احساس خودفریبی می‌کنیم نه به این دلیل که به طور منحصر به فرد دارای نقص هستیم، بلکه به این دلیل که نمی‌توانیم تصور کنیم که نخبگان نیز باید عمیقاً نقص داشته باشند، آن هم در زیر سطحی که بیش از حد صی...

اکثر ما، در هنر نفرت از خود، فوق‌العاده با استعداد هستیم. اگر با یک غریبه به همان شیوه‌ای که معمولاً با خود رفتار می‌کنیم، رفتار کنیم، ممکن است به دلیل قساوت دستگیر شویم. در لحظات بی‌حالی خود، خود را با آنچه که به طور ایده‌آل می‌خواهیم باشیم مقایسه می‌کنیم - و نمی&...

یک واقعیت وحشتناک: ما در جهانی با بی‌تفاوتی شگفت‌انگیز نسبت به تقریباً هر چیزی که هستیم، فکر می‌کنیم، می‌گوییم یا انجام می‌دهیم، قرار داریم. ممکن است در اواخر نوجوانی باشیم که این نکته واقعاً به ذهنمان خطور کند. ممکن است در خوابگاه دانشگاه باشیم، یا شب‌ها به تنهایی در خ...

وقتی به بزرگسالی می‌رسیم، نسخه‌ی مهربان‌تری از احترام فطری‌مان در تمایل‌مان به اعتماد به متخصصان نشان داده می‌شود. ما نمی‌دانیم چه بررسی‌هایی روی کیفیت آب آشامیدنی خانگی انجام می‌شود، اما مطمئن هستیم افرادی که مسئول مخازن هستند می‌دانند چکار می‌...

هیچ فردی که راضی، عاقل و مهربان باشد، هرگز عمداً به دیگری آسیب نمی‌رساند. دشمن ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما به نوعی  به تکیه بر عدالت کیهانی، می‌توانید مطمئن باشید که او درون خود رنج و پوچی را تجربه می‌کند.

عادی است که انتظار داشته باشیم همیشه به‌طور فعال در پی خوشبختی خود باشیم، به‌ویژه در دو حوزه‌ی بزرگ رضایت‌مندی بالقوه: روابط و مشاغل. بنابراین، عجیب و کمی نگران‌کننده است که ببینیم چند نفر از ما اغلب طوری رفتار می‌کنیم که انگار عمداً در حال نابود کردن شانس‌های خود...

ما با انبوهی از ایده‌های پس‌زمینه در مورد اینکه مجازیم چه کاری انجام دهیم، وضعیت آرزوهایمان چیست و مهربانی و خوبی کجا ممکن است وجود داشته باشد، بزرگ می‌شویم. یاد می‌گیریم که برای اطمینان از موافقت والدینمان برای رفتن با دوچرخه به مغازه‌ها، باید دائماً کسب اجازه کنیم. قبل از...

یکی از مهم‌ترین سوالاتی که از خودمان درباره‌ی دوستان و آشنایان جدید می‌پرسیم این است که آیا آن‌ها ما را دوست دارند یا نه. این سوال احساس مهمی ایجاد می‌کند، زیرا بسته به پاسخی که در ذهن خود به آن می‌دهیم

در واقع باید بر اساس حقیقتی پایه‌ای و غیرقابل نقض فکر کنییم، اینکه دیگران به خاطر دردِ خودشان ناخوشایند رفتار می‌کنند. تنها دلیلی که آنها به ما آزار رسانده‌اند این است که - در اعماق وجودشان - خودشان آسیب دیده‌اند.