شخصیت‌پژوهی: اهمال‌کاری

چیزی که در مورد اهمال‌کاری تکان‌دهنده است، تعدد و خلاقیت‌ بی‌حد و حصر شکل‌های آن است و اینکه چگونه همه‌ی ما را در برهه‌هایی از زندگی تحت تاثیر قرار می‌دهد. ساده‌ترین و آشناترین نوع آن، نشستن پشت میز با برگه کاغذی سفید است، جایی که به جای نوشتن گزارش مالی، فرم درخواست کار یا شرح حال خود، به بیرون از پنجره خیره می‌شویم. اما این فقط ابتدای ماجراست. نوع دیگری از اهمال‌کاری که پویاتر است، درگیر شدن به فعالیتی است که مانع انجام فعالیت دیگری می‌شود. ممکن است به اینترنت وابسته شویم و هر چهار دقیقه یکبار اخبار را چک کنیم تا از روبرو شدن با کارهای واقعی طفره برویم. یا شاید به انجام ورزش‌های سنگین روی بیاوریم تا با خسته کردن بدنمان، از شنیدن صدای بخش‌هایی از ذهنمان اجتناب کنیم. همچنین اهمال‌کاری‌ای وجود دارد که با فعالیت بیش از حد همراه است. در این حالت، روی پروژه‌های خاصی با جدیت کار می‌کنیم تا از انجام کارهای سخت‌تر و مهم‌تری اجتناب کنیم. می‌توانیم در حالی که ظاهراً پرمشغله و کارآمد به نظر می‌رسیم، در باطن به همان اندازه از شروع کارهای حیاتی فراری باشیم، مثل کسی که کل بعدازظهر را به تماشای ساختمان روبرو گذرانده است.

ریشه‌ها

مشکل اکثر راه‌حل‌های ارائه شده برای مقابله با اهمال‌کاری، سرزنش کردن فرد به خاطر تنبلی است. این سرزنش باعث شرمندگی بیشتر فرد اهمال‌کار می‌شود و در نتیجه، احتمال بازگشت او به انجام کار را کم‌تر می‌کند. ما به دلیل تن‌پروری، بی‌حوصلگی یا بد بودن، اهمال‌کاری نمی‌کنیم. دلیل اصلی سستی ما ترس است. «تنبلی» در اصل نشانه‌ای از اضطراب است.

راهکارها

برای کمک به خود و اطرافیانمان برای کارآمدی بیشتر، باید راه‌هایی برای کاهش ترس و اضطراب در مورد تکمیل کارها پیدا کنیم.

حقیقتاً، معمولاً انجام کارهایی که چندان برایمان اهمیتی ندارند، ساده‌تر است. کم‌اهمیت بودن این کارها، جنبه‌های سبک‌تر، بی‌خیال‌تر و پربازده‌تر ما را تقویت می‌کند. می‌بینیم که آن‌ها را در کمترین زمان به پایان می‌رسانیم و حتی حس کار کردن هم ندارند؛ بیشتر شبیه بازی هستند.

با این حال، کارهای واقعاً مهمی که باید انجامشان دهیم، چون ممکن است زندگی‌مان به آن‌ها وابسته باشد، باعث ترس و بی‌تحرک شدن ما می‌شوند. ما آنقدر از شکست می‌ترسیم که جرات شروع کردن نداریم. حداقل، اگر کار را دست نخورده رها کنیم، دیگر با خطر عدم توانایی یا بی‌کفایتی شرم‌آور روبرو نمی‌شویم.

کاهش عواقب خیالی اشتباه کردن، به ما آزادی عمل می‌دهد تا تمام انرژی و استعدادی را که واقعاً داریم، صرف یک کار کنیم. هر چه هم فکر کنیم، لازم نیست همه چیز عالی باشد. حالا فقط باید شروع کنیم…