ما انتظار چندانی نداریم که مذاهب رابطی جنسی را تشویق کنند یا همدلانه به آن بپردازند. معمولاً رابطۀ جنسی برای مذاهب در بهترین حالت یک عمل بی‌فایده است و در بدترین حالت، یک عمل دائمی که یادآور وجه شیطانی بدن است.

اما هندوئیسم ما را غافلگیر می‌کند، نه تنها با تحمل رابطه جنسی، بلکه با پیوند دادن آن به بالاترین ارزش‌ها و اهداف نهایی زندگی. هنگامی که بریتانیایی‌ها در قرن هجدهم به شمال هند رسیدند، هیچ چیز آن‌ها را بیشتر از یافتن معابدی با ظرافت‌های معماری نفیس که در بخش‌های خاصی با مجسمه‌هایی از شخصیت‌های درگیر در رابطه جنسی مقعدی، سه نفره، دهانی و فتیشیسم پا تزیین شده بود، شوکه نکرد. آنها در ابتدا تصور کردند که اینها ممکن است الحاقاتی باشد که توسط یک فرقه منحط یا قبیله خارجی مهاجم انجام شده باشد. تنها به تدریج مشخص شد که هندوئیسم - با همه نگرانی‌های متعالی‌اش - بر احساس بسیار جاه‌طلبانه از نقش و لذت‌های بدنی استوار است.

دین  هندوگام قابل توجهی را در قرار دادن رضایت جنسی، «کاما»، در میان چهار «پوروشارتا» یا هدف زندگی انسان، یعنی «دهرما» (اخلاق)، «آرتا» (کامیابی) و «موکشا» (رهایی معنوی) برداشت. این دین تلویحاً یک ارگاسم مطلوب را برابر با رفتار اخلاقی یا آموزش عبادی می‌دانست. احترام هندوئیسم به رابطۀ جنسی ریشه در درک خاصی از آنچه در پس احساسات شهوانی ما نهفته است، دارد. این امیال، آنگونه که اغلب ادعا می‌شود، از یک تکانه حیوانی ساده و بنیادین سرچشمه نمی‌گیرند، بلکه وسیله‌ای هستند که توسط آنها می‌توانیم وحدت جهان («برهمن») را درک کنیم.

به‌طور معمول، ما در پس پرده‌ای از توهم زندگی می‌کنیم که ما را متقاعد می‌کند همه چیزها باید از هم جدا باشند؛ از جمله بدن. اما تمایلات جنسی ما را به شکستن موانع بین خود و دیگران سوق می‌دهد. این موضوع علاقه خاص هندوئیسم به شیوه‌های صریح را توضیح می‌دهد. هرچه چیزها افراطی‌تر شوند، قوی‌تر و مستقیم‌تر می‌توانیم از خود فراتر برویم. در فضایی مملو از امنیت و اعتماد با شریک جنسی‌ای که دوستش داریم، می‌توانیم اندام‌های جنسی خود را به دهان او ببریم، یا مقعد او را با انگشتان پا کشف کنیم  و از این طریق، بر روی بیگانگی‌ای که به‌طور معمول و به شکلی غیرضروری بین انسان‌ها حاکم است، پل بزنیم. ممکن است به زبان عامیانه بگوییم که ما برانگیخته هستیم، اما از طریق دیدگاه هندویسم به زندگی، در هسته هیجان ما این احساس وجود دارد که ما در حال شکستن توهم جدایی و برداشتن یک گام کوچک اما مهم به سوی یگانگی با آنچه می توانیم باشیم هستیم. ما ممکن است در سطح مادی، به سادگی انگشتانمان را در خصوصی‌ترین بخش‌های بدن دیگران فرو ببریم اما از نظر معنوی ما داریم ذهن و بدن خود را به روی کلیت کیهانی باز می‌کنیم.

تقریباً همه ادیان از پرداختن به موضوعات عمیق‌تری که در اشتیاق جسمانی ما وجود دارد، خودداری کرده‌اند. هندوئیسم این هوش و تخیل را داشت که بفهمد آنچه در نهایت در مورد رابطه جنسی هیجان‌انگیز است، صرف مالش اعضای بدن انشان‌ها به همدیگر نیست، بلکه بشارت پایان دادن به تنهایی متافیزیکی است.