دائو دجینگ لائوتسه (Daodejing Laozi) یا همان تائو ته کینگ، یکی از مهمترین متون فلسفی و معنوی چینی است. نوشتهٔ اصلی و مرجعی برای فلسفهٔ دائوئیسم (Taoism) است که به لائوتسی (Laozi) نسبت داده می‌شود. این متن در حدود قرن ششم قبل از میلاد (قرن پنجم قبل از میلاد تا قرن ششم پس از میلاد) توسط لائوتسی نوشته شده است.
دائو دجینگ لائوتسه به طور کلی شامل 81 بخش است که هر بخش شامل فصلی کوتاه است. این متن به زبان ساده و کوتاه نوشته شده است و از طریق استفاده از مترادف‌ها و تشبیه‌ها، اصول و آرمان‌های دائوئیسم را به تصویر می‌کشد.
محتوای دائو دجینگ لائوتسه تمرکز اصلی خود را بر فرمانروایی طبیعت، عدم مقاومت و تناسب با تغییرات طبیعت قرار می‌دهد. این متن بر اهمیت عملکرد به طور هماهنگ با دایرهٔ طبیعت و تسلط بر خود و هوشمندی در برابر نیروهای بیرونی تأکید می‌کند. همچنین، مفهوم‌هایی مانند "دائو" (طریقت یا راه)، "دو" (بی‌کیفیتی و بی‌شکلی)، "آرامش در پس آشوب" و "بی‌اشیاء" نیز در این متن مطرح می‌شوند.
دائو دجینگ لائوتسه به عنوان یکی از متون کلاسیک شرقی، تأثیر فراوانی بر فلسفه، ادبیات و هنر چینی و جهانی داشته است. این متن مورد مطالعه و تفسیر فلسفی قرار گرفته و هنوز هم در جامعهٔ مدرن تأثیرگذاری دارد.