در زندگی ما یک افسانه بزرگ، فریبنده و پنهانی وجود دارد که به اعماق ذهنمان نفوذ می کند و باعث می شود خودمان را شکست خورده کامل بدانیم و ما را به سال ها تلاش و مبارزه اضطراب آور و بی نتیجه سوق دهد. این افسانه حول یک ایده به ظاهر بی گناه و حتی هیجان انگیز ساخته شده است: ایده وجود یک «مرکز»، یک مکان خاص روی کره زمین - شهر یا منطقه درست - و در آنجا، و فقط در آنجا، یک زندگی واقعی و کامل ممکن است. با تبعید شدن از مرکز، ما به زندگی‌های تنگ و متوسط محکوم هستیم، از هر چیز مهم و جالبی بریده‌ایم. ما با افسردگی به خودمان می گوییم، صرفا یک «روستایی» هستیم.

این باور، مفهومی کهنه و به طور شگفت انگیزی فراگیر است. هزار سال پیش، روشنفکران ژاپنی از دوری خود از چین پشیمان بودند - آنها معتقد بودند که فقط در آنجا است که علم، هنر، شعر و رفتارهای ظریف می تواند شکوفا شود. در وطن خود، آنها همیشه می توانستند افرادی درجه دو به حساب بیایند. در اواخر قرن نوزدهم، هنرمندان آمریکایی از ماساچوست تا می‌سی‌سی‌پی تحت عذاب این باور بودند که زندگی خلاقانه آنها به دلیل اینکه در مرکز زندگی فرهنگی، یعنی پاریس، نبودند، راکد مانده است. اما تا اواسط قرن بیستم، کسانی که واقعاً در پاریس بودند احساس می‌کردند که تنها در نیویورک می‌توانند زندگی درستی داشته باشند و به طور کامل در هیجان‌های دنیای مدرن شرکت کنند. آنها برای بلوارهای درخت‌کاری شده و میدان باشکوه ووستژ اشک می‌ریختند و رویای ایست ویلیج و برادوی را در سر می‌پروراندند. در مقابل، ساکنان نیویورک شروع به فکر کردن به این موضوع کردند که واقعاً باید به کالیفرنیا نقل مکان کنند…

ما باور نداریم که بتوانیم در هر جایی راضی باشیم؛ ما خودمان را برای تلاش برای زندگی در «مرکز»، در یکی از نقاط داغ فعلی جهان آماده می‌کنیم. در نتیجه، با رقابت شدید روبرو می‌شویم و فقط برای زنده ماندن باید به طرز باورنکردنی سخت کار کنیم. به زودی به این فکر می‌افتیم که فقط زندگی در شهر درست کافی نیست؛ ما باید در بخش درستی باشیم، به مهمانی‌های خاصی دعوت شویم، در رویدادهای خاصی شرکت کنیم و افراد کلیدی خاصی را بشناسیم.

این تضاد شدید بین استان‌های کسل‌کننده و مرکز پرشکوه، صرفاً دغدغه عجیب و غریب چند فرد نیست. معیار شگفت‌انگیزی عینی برای میزان استانی بودن یک مکان وجود دارد: قیمت املاک. یک خانه دوست‌داشتنی در یک منطقه شیک کلان‌شهری، قیمت گزافی خواهد داشت، در حالی که یک عمارت جذاب مشابه در یک منطقه خوشایند اما عمیقاً استانی، تنها بخشی از همان مبلغ را هزینه خواهد داشت.