در حال حاضر، زوج‌درمانی به ‌طور گسترده به‌عنوان چیزی تلقی می‌شود که وقتی ازدواج بدی دارید انجام می‌دهید. این یک نوع اقرار به گناه یا اعلام ناامیدی است. در عوض، باید آن را به‌عنوان یک حمایت مناسب و معقول برای یک ازدواج خوب درک کرد. این بزرگ‌ترین ابزار قدرتمندی است که می‌توانیم از آن برای جلوگیری از سقوط ازدواج به شرایط بحرانی استفاده کنیم.

زوج‌درمانی جادوی خود را انجام می‌دهد زیرا فضایی امن است برای بحث در مورد مسائلی که، وقتی زوج به تنهایی آن‌ها را مدیریت می‌کنند، خیلی راحت می‌تواند به بدخلقی و اتهام‌زنی تبدیل شود. این احساس که مدت‌هاست شنیده نشده‌ایم، چیزی است که از گوش سپردنِ ما جلوگیری می‌کند. اما در اتاق مشاوره، یک درمانگر خوب به میانجیگری خردمند تبدیل می‌شود، به هر فرد اجازه می‌دهد حرفش را بزند، با هر دو طرف همدردی می‌کند، بدون اینکه طرف هیچ‌کدام را بگیرد. درمان به یک کانال امن و دیپلماتیک تبدیل می‌شود، دور از فضای پر از مشاجره زندگی عادی. درمانگر می‌تواند به زوج کمک کند تا ببینند که پشت خشم یک نفر، درد و تاریخچه‌ای از ناامیدی در دوران کودکی وجود دارد. یا ممکن است آن‌ها را نسبت به احساس آن‌طرف در مقابل سکوت خصمانه یا بازجویی‌های کنترل‌کننده آگاه کنند. آن‌ها می‌توانند برای لحظه‌ای کوتاه، هر دو طرف را از همدیگر دور نگه دارند، تا جایی که شروع به درک کردن درد و رنج کسی کنند که قبلاً تصویر کاریکاتوری از او داشتند.

یکی از وظایف کلیدی درمانگر، این است که ما را به اندازه کافی در معرض دیدگاهی عاقلانه‌تر، محترمانه‌تر، معقول‌تر و واقع‌بینانه‌تر از دیدگاه خودمان قرار دهد. صدای مهربان و عاقل درمانگر باید صدای خودمان شود. ما شروع به درک این موضوع می‌کنیم که آن‌ها در موقعیت خاصی چه می‌گفتند و وقتی دیگر آنجا نباشند، می‌توانیم یاد بگیریم که در لحظات بحرانی و تنهایی، برخی از چیزهای مهم، آرام‌بخش و مهربانانه را خودمان بگوییم.

گذراندن دوره درمان، به‌جای نوعی خودپسندی، یکی از سخاوتمندانه‌ترین کارهایی است که می‌توانیم برای تمام کسانی که مجبورند دور و بر ما زندگی کنند انجام دهیم. کسانی که وقت خود را صرف درمان کرده‌اند، کمی کم‌خطرتر هستند؛ کمی بهتر می‌توانند به کسانی که وابسته به آن‌ها هستند، هشدار دهند که گاهی اوقات چقدر ممکن است ناامیدکننده و عجیب باشند. ما نسبت به خودمان و مهم‌تر از آن، افرادی که دوست‌مان دارند، وظیفه داریم شجاعت به خرج دهیم و در طول زندگی مشترک‌مان «از کسی کمک بگیریم».