چگونه به اندازه کافی والدین خوبی باشیم / پنج سبک فرزند پروری و اثرات آن روی زندگی افراد

درست است، در حوزه فرزندپروری، چهار سبک فراگیر که از آن‌ها یاد می‌شود، شامل مستبدانه، آسانگیر، غافل و مقتدر است. این سبک‌ها بر اساس سطح آزادی و کنترل و نیز نحوه نگرش والدین به فرزندانشان تعریف شده‌اند.

1. سبک مستبدانه: والدینی که از این سبک استفاده می‌کنند، به طور کلی کنترل بیش از حدی را بر فرزندانشان دارند. آن‌ها ممکن است قوانین سخت و سنگینی برای فرزندان تعیین کنند و انتظار داشته باشند که فرزندانشان بدون شک و شبهه اطاعت کنند. این سبک ممکن است منجر به ایجاد فاصله و ناراحتی در رابطه والدین و فرزندان شود.

2. سبک آسانگیر: والدینی که از این سبک استفاده می‌کنند، تمام کنترل را به فرزندانشان می‌دهند و از این جهت آزادی بیش از حدی به آن‌ها می‌دهند. آن‌ها ممکن است قوانین و محدودیت‌ها را کاهش داده و در برخی موارد نادیده بگیرند. این سبک ممکن است به نقص در توانایی فرزندان در مقابله با مسئولیت‌ها و مشکلات منجر شود.

3. سبک غافل: والدینی که از این سبک استفاده می‌کنند، عمدتاً بی‌توجه به نیازها و مشکلات فرزندانشان هستند. آن‌ها اغلب احساسات و نیازهای فرزندان را نادیده می‌گیرند و به طور کلی به فرزندان خود بی توجه هستند.

4. سبک مقتدر: والدینی که از این سبک استفاده می‌کنند، معمولاً توازن مناسبی بین کنترل و آزادی دارند. آن‌ها قوانین و محدودیت‌های معقولی برای فرزندان تعیین می‌کنند و در عین حال به نیازها و احساسات آن‌ها توجه می‌کنند. این سبک معمولاً به رشد و توسعه سالم فرزندان کمک می‌کند و رابطه سالم و متقابل در خانواده را تقویت می‌کند.

همچنین، در سال‌های اخیر، مفهوم سبک پنجمی به نام "والدین برف روب" یا "والدین هلیکوپتری" مطرح شده است. این والدین به طور معمول بر فرزدرزندانشان محافظت بیش از حد کرده و در تمام جنبه‌های زندگی آنها دخالت می‌کنند. آنها معمولاً فرزندانشان را از مشکلات و تحمل شکست‌ها در امان نگه می‌دارند و تمام تصمیمات را به جای آنها می‌گیرند. این رویکرد می‌تواند به نقص در استقلال و رشد شخصیتی فرزندان منجر شود.

مهم است که توجه کنید که هر فرد و خانواده‌ای ممکن است از سبک‌های مختلف فرزندپروری استفاده کنند و این سبک‌ها نیز می‌توانند در طول زمان تغییر کنند. همچنین، مهم است که والدین در فرزندپروری خود از توازن و تعامل بهینه بین کنترل و آزادی استفاده کنند و به نیازها و احساسات فرزندان خود توجه کافی را داشته باشند.